آشفته های یک ذهن3

پروردگارمن.پروردگارمن. چرا مراتنها گذاشتی؟
             «واپسین کلام مسیح برصلیب.انجیل مرقس»

.
.
.
این روزها زیادمشغول مطالعه ام،مثل قبلها،که کتاب می بلعیدم،نادرابراهیمی،بزرگ علوی،ساعدی،و...
به تازگی رازفال ورق،درسرزمین کوچک من،روخوندم وبه قول گوست داگ«من که لذت بردم ازخوندنش»
رمانی تاپ وفلسفی...وقتشو داشتین بخونیدش شاید بشه آمارمطالعه رو از3دقیقه بالاتربرد. .
.
.نگران چیزهایی که نمی دانیم نباشیم،بلکه نگران چیزهایی باشیم که فکرمیکنیم میدانیم.
             «سقراط»
.
.
.
...ولی روزی ناگهان یک مسخره ی فسقلی وارددهکده شد.سربازخشت اولین کسی بودکه متوجه ورودش شد.برای اولین بارساکنان دهکده کمی نگران شدند...ازهمه بدتراینکه اوازکوتوله ها سوالهایی
میکردکه آنهاجوابش رانمی دانستند.بتدریج ازبقیه فاصله گرفت ودرکلبه ای گوشه دهکده به تنهایی
زندگی میکرد.
- بیشترازبقیه می فهمید؟
پیرمرد نفس عمیقی کشیدوآهی ازته دل بیرون داد.
          «رازفال ورق.یاستین گاردر»
.
.
.
مشکل اینجاست:همیشه آدمهای تنوع طلب،دست می گذارندروی آدمهای وفادار،افسوس...
          «محمود دولت آبادی»
.
.
.

 

Françoise Sagan, Paris, 1956
Photographer: Jeanloup Sieff

.
.
.

...سنجاب ازسرخشم خندید.ازروی شانه،نظری به گروه سنجاب هاانداخت.خواست چیزی پاسخی به ایشان بدهد،اما اشک ازدیدگانش فروریخت:«بهتراست ندانندکه گریه ام انداخته اند...».
آنگاه بابرگ سبزی که ازگل زرد هرزه ای کند،اشکهایش راپاک کرد.
            «درسرزمین کوچک من.نادرابراهیمی»
.
.
.
نتوانستم آوازبخوانم
بوسیدمت،
وعشق
باخونی ازمن سرازیرشد،
براستخوان گاهواره.
شب ازکوه بالارفت
و باروت بالارفت
ومرگ بالارفت
و خون از رگان من بالارفت
وموج عشق درنگاه من...
             «منم ولادیمیرمایاکوفسکی.ولادیمیرمایاکوفسکی»
.
.
.

دکتر: من نمی‌دونم این عِرق فامیلی‌یه، پسرخاله‌گی‌یه، دوستی‌یه، چی‌یه، هرچی هست، بابا یه لگد بزن به این زنیکه بندازش بیرون دیگه...
هامون: بابا مهشید چه گناهی کرده؟ حالا شمام همه‌تون بند کردین...
دکتر: اینا با هم‌دیگه رابطه غیرافلاطونی دارن، الاغ! مادر مهشید با عظیمی شریکه. عظیمی داره براش آپارتمان‌سازی می‌کنه. ده‌تا آپارتمان داره براش می‌سازه. چشماتو وا کن. مادره، این مرتیکه عظیمی رو برا شوهر آینده دخترش کاندید کرده...
هامون: مهشید من؟
دکتر: آره، اَه، کی می‌خوای بفهمی؟
       «فیلم هامون .داریوش مهرجویی»

.
.
.

The Lake, 1964
William Roberts

.
.
.
درون من چاهی است که دست بلندترین پک سیگارناشتا هم به آن نمی رسد.
.
.
.
سنجاب تنهاشدوتنهایی به اوامان اندیشیدن داد.باخودگفت:«دنیاپر ازهمه چیزاست وبی شک جنگل
درمیان آنهان ناچیزاست.مراجنگل های دیگرودرختان سیب وحشی دیگری خانه خواهدشد».
دیگری گفت:«سنجاب سرگردان!امروزتودیگرجنگلی که تنهای تنهاباشدنخواهی یافت.مرگ تورابه
جنگلهای عطرآگین بهشت می برد.ماهمه شنیده ایم که تودشنام داد ه ای».
               «درسرزمین کوچک من. نادرابراهیمی»
.
.
.
نمی دانی،
دلم راترسانده ام
روزی بهانه ات کرد
آزادی،
بیا
دوباره بسوزانش.

جدی تر:
1.پست طولانی که جدی ترنمی خواد...
2.زلف بربادمده...محسن نامجو