پسر چوبی
پسرک هنوزفکرمی کند،به دنیایی که خبری از گربه نرِ و روباه مکارنیست...
پسر چوبی
پسرک هنوزفکرمی کند،به دنیایی که خبری از گربه نرِ و روباه مکارنیست...درباره من
ثقل زمین کجاست ؟/
من در کجای جهان ایستاده ام ؟/
با باری ز فریادهای خفته و خونین/
ای سرزمین من/
من در کجای جهان ایستاده ا م؟ www.shargi833@gmail.com
ادامه...
رافائل چیربس
بیچاره بند رخت،
نمی دانست
به گنجشک جا دهد
یا رخت؟!
شاعری شعرش را
به حکومت بخشید
کلمات شعرش
همه گردن زده شد.
پدرت می گفت:می دانی چراماهیگیران شنا یاد نمی گیرند؟برای اینکه اگر قایقشان طعمه امواج دریاشدفوراْغرق شوندوفرصت آنرانیابندتازجربکشند.
دیشب تمام شب دیده برهم ننهاده وبه آنچه اوگفته بودفکرکردم وبه کسانی که درهمان آغازکار چون کشتی شکستگان از میان مارفتندغبطه خوردم،به کسانی که فرصت ان رانیافتندتابمانندوبه سرنوشت مادچارشوند.
من خودنظربه اینکه مقاومت کردم،خسته ازنبرد،سرانجام به این حقیقت پی بردم که تمام آن تلاشها بیهوده است...اکنون انتظارمی کشم.
"رافائل چیربس" نگاهی به چپ از درون
شمس لنگرودی
تاده شمردن کافی نیست
باید دور می شدی
خیلی دور
برای گم کردنت
تاهزار هم خواهم شمرد.
*؟*
تجربه ام حکم می کندوقتی کسی باتمام قوا میکوشدبه چیزی برسد،نمی تواند،و وقتی باهمه ی توان ازچیزی می گریزد،معمولاْ همان سر راهش سبز می شود.
* هاروکی مورا کامی*
به سرش زده باد
نگاهش کنید!
چگونه میان درختان می دود،وسرش را به پنجره ها می کوبد
به سرش زده باد
دستش را
به دهان کنجشک هاگذاشته نمی گذاردسخنی بگویند
آب حوضچه رابهم می ریزد
فرصت نمی دهدکه گلویش راماه تر کند
به سرش زده این برهنه گرمازده...
گفته بودم طوری بیایی که بوی تو رابادنشنود
دیوانه شده این پسر
پیراهن تو رابه دهان گرفته ،کجامی برد؟
*زنده یاد شمس لنگرودی*
وطن
وطن
وطن مهربان من
حالا روی کدام انگشت خود حساب می کنی؟
با کدام دست؟...
"بکتاش آبتین"
و دو کار قدیمی ازخودم. سالها پیش:
1
بزرگ شده ای،
وبااین همه بزرگی
قددت به عشق نمی رسد!
2
سیب راکه قسمت کردند،
به تواما،
چیزی نرسید...
- دخترحوا،
کجای کوچه شعر
پرسه می زدی؟
باکوله ای پر از سپید.
لابد،
سیب سرخ حوا خورده ای
که چهره ات انگار
گندم گونست.
- وهمین،
به تو اما،
چیزی ازسیب سفید نرسید...
- خوب شدکه نرسید
چهره های گندم گون،
واقعی ترند ،
انگار.